Garip bir gülüşleri var dedi; tutsakları yatırmaya gelen sahte gülüşlü gardiyan. ‘’Buradaki herkesten daha fazla garip değil!‟ dedi hemen savunmaya geçerek. Sonuçta orada olmalarının sebebi de o gülüş değil miydi? Daha tam uyanmadan yüzlerine söz geçiremedikleri zamanlarda parıldayan o gülüş hatırlayamadıkları kadar çok kez başlarını belaya sokmuştu. Soldan sağa mı sağdan sola mı gülünmesi gerektiğinin daha açıklığa kavuşmadığı zamanlar olduğu için çoğu göreni şoka sokan bir gülümsemeleri vardı. Kahkaha attıkları zamanlarsa sadece sahte gülücüklere izin veriyorlardı. Dünyanın en öldürücü gülüşüne sahip olmanın bir bela mı yoksa bir hediye mi olduğuna karar veremeden durmuş zamandan günler akıp geçiyordu. Tutsaklar! Yüreğini görmeyenlere en güzel yarınlarını harcatma…! Sen ki belki de bir çok kişinin en güzel ”Hayalisin” değmeyenlerin ‘Hikayesi’ olma..!