Adana’da doğdu. 1994 yılında Tarsus Amerikan Koleji’nden mezun oldu. 1998 yılında Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi, Şehir ve Bölge Planlama Bölümü’nden lisans derecesini aldı. 2002 yılında Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü’nden yüksek lisans, 2007 yılında ODTÜ Mimarlık Fakültesi Şehir ve Bölge Planlama Bölümü’nden doktora derecesini aldı. 2000 yılında ODTÜ Mimarlık Fakültesi Yayınları ve ODTÜ MFD’yi yayına hazırlamak üzere grafik tasarımcı olarak ODTÜ Mimarlık Fakültesi’nde çalışmaya başladı.

2005 yılında ODTÜ’de Ödül Işıtman seramik atölyesinde seramik çalışmalarına başladı. Çeşitli karma sergilerin yanında kişisel sergileri “İZ” ODTÜ Kütüphane Sergi Salonu, Ankara’da 2014’te; “ES” Fırça Sanat Galerisi, Ankara’da 2015’te; “NEFES” Derinlikler Sanat Galerisi, İstanbul’da 2015’te; “BAĞ” Korart Sanat Galerisi, Adana’da 2019’da ve “KIYI” Keskinok Sanat Vakfı, Ankara’da 2019’da gerçekleşti. 2015 yılından bu yana çalışmalarını kendi atölyesinde sürdürmektedir.

Sürekli kendilerine zihninden çıkış yolları arayan soyut biçimlerin araştırmalarını çamur üzerinde yapmak ve bu biçimlerin dönüşümlerini kovalamak sanatçının adeta yegâne amacıdır. Peşinden gittiği soyut biçimlere geriye çekilip bakınca renkler, dokuların yoğunlukları ve biçimleri, parçaların dinamikliği, durağanlığı, sıkışmışlığı ya da serbestliğinin kendi iç yaşantısıyla bağlantılarını kurabildiğini dile getirir. Ancak ona göre çalışmalarının izleyenle ilişkisi olabildiğince serbest kalmalıdır. Tam da bu nedenle, eserlerini isimlendirirken kendisinde karşılığı olan ama izleyenin yorumuna bağlı farklı çağrışımlar da yaratabilecek soyut kavramlar arar.

Başlarda ürettiği bütünsel ve kütlesel işler, zamanla parçalara ayrılır, yerlerini kimi zaman ikili, kimi zaman da çok parçalı formlara bırakırlar. İlk çalışmalarında bu parçaların birbirleriyle ilişkilerini vurgulamaya odaklanır. Ancak daha sonraki dönemlerde iç içe geçmiş bantlar ve plakalarla bütün içinde çok sayıda parçanın karmaşık ilişkilerini araştırmaya yönelir. Bu plakaların birbirleriyle ilişkileri, boşluğu ve birbirlerini ya da bazen bir bünyeyi sarma şekilleri, çalışmalarında açık, kapalı, durağan ya da dinamik biçimleri, yönlenmeleri ve hareketi araştırmasında önemli bir araç haline gelir.

Malzemesini “dinleyen” sanatçı, çamura biçim verirken onun kendi doğasından gelen kuruması ve çatlamasının izlerini çalışmaların ayrılmaz bir parçası haline getiriyor.