Sanatçı Mimar Sinan Üniversitesi’nde “ Seramik Bölümü” nü seçer. Aslında endüstriyel seramik eğitimi almasına karşın, sanatsal seramik alanında üretim yapmak sanatçıyı daha çok heyecanlandırır. Günümüz seramik sanatının geldiği yere bakınca doğru bir karar verdiğini düşünen Karaman, eserlerinde seramiğe yer verse de ağaç çoğunlukla ana malzemedir. Çünkü ağaçta kendi sanatçı ruhunda taşıdığı sıcaklığı bulur. Kendisini sanata ve öğrencilerine adayan Karaman ; “ ahşap yontabilmek için insanın kendisini yontması, kendisini anlayıp anlamlandırması gerekir. Ve daha sonra malzemeyi anlaması gerekir.”  diyor. Tasarladığı eserlerini üretirken estetiği ön planda tutar, içeriklerin ifade etmek istediği kavramı ya da kavramları doğrudan algılanmasına önem verir. Zaman zaman teknikleri zorlayarak yeni anlatım dilleri oluşturmaya çalışırken yeni serüvenlere doğruda yol alır. Eserlerinin özünde geleneklerinden yola çıkan; ancak aynı zamanda evrensel bir dile ulaşan anlatım dili ile daima ufka bakan sanatçıdır. Kullandığı malzeme ile yoğrulan, araştıran Azimet Karaman gibi sürekli üreten; öğrencilerinden ve çevresinden gerek sanat ve gerekse yaşamın her alanında paylaşımlarını, desteklerini esirgemeyen bir sanatçının GÜ Resim Heykel Müzesi Müdürlüğü’nde bulunmasını bir şanstır. Öğrencilerini kendi eserlerini inceleyip araştırmaya yönlendirir.

Nuray Özener Değirmencioğlu (Arkadaş Yayınları Şubat 2014)

Figüratif Heykeller

Figüratif heykeller bölümünü genel olarak ele alınırsa;
Sanatçının, sanat hayatı boyunca soyut ya da değil figür çalışmalarını hiç bırakmadığını görmektedir. Hepsinde farklı konulardan yola çıkılmış, ya da farklı hikayelerden. Birbirleriyle bağlantılı olmasa da hepsi bir amaca hizmet etmiş, o da insana dair ne varsa her şeyin Azimet Karaman için konu olabileceği. Bu grupta da genellikle toprak renkleri kullanır.
Yaşanmışlıklarından, bazı hikayelerden yola çıkarak işler yaptığı gibi, genel anlamda Anadolu ve Anadolu Kadınını işlemiştir. Burada Anadolu Uygarlıkları bölümünden farklı olarak daha hırçın bir kadın görünmektedir. Olanı işlemiş, bitirmiş artık daha çok kadının isyanını belirtmektedir.
Anlatmak istediklerini yalın, ancak keskin çizgilerle anlatmıştır. Genel olarak forma baktığımızda kadın olduğunu anlıyoruz ancak kadın olmasının daha derinliklerindeki anlatılmak istenen bazen daha keskin olarak gözümüze sokulmuştur.
Eserlerde, Anadolu’da köylünün oturuşundan umudunun olduğunu anlatabileceği gibi ayak ve kollarından umutsuzluğu belli etmiştir. Burada Anadolu’da neredeyse tüm umutlarını toprağa bağladığı anlamını da çıkartabiliriz.
Eserlerin yere basması, oturması toprağa gönderme yaptığını belli etmektedir.  Figürlerde soyutlamalar yapılmıştır. Daha çok anne, doğurganlık, üretkenlik üzerine çalışılmıştır.

Ahşap Heykeller

Ahşap heykeller bölümü genel olarak ele alındığında;
Soyut formlar çoklukta ancak insan figürlerinden de yine vazgeçilmemiştir. Eklemelerle çok farklı etkiler yaratmasının yanı sıra formun genel yapısına dinamik bir yapının oluşmasını sağlamıştır.
Çok pürüzsüz alanların olduğu yerlerde lekesel etkiler daha ön plana çıkarken, diğer yerlerdeki hareketlilik insanı etkilemektedir. Yani diyebiliriz ki eserin her yerinden farklı etkiler alınmaktadır.
Bu bölümde sanatçı biraz daha özüne dönmeye, özünü sorgulamaya çalıştığını göstermekte, dışa vurmaktadır. Dokular ve pürüzsüzlükler eserde zıtlık oluştururken, dokular az yer kaplamakla beraber eserin asıl etkileyici yeri olabilmektedir.
Dairesel formların daha azınlıkta olduğu görünmektedir. Ancak onlarda karelerden oluşturulmuş ve farklı geometrik formlar kullanarak konstürüksüyonu güçlü heykellerin inşasını olanaklı kılmıştır.
Tarihe gönderme yapılmış. Yine Anadolu ve Anadolu kadını unutulmamıştır.
Sevgiden, Kadın – Erkek ilişkilerinden bahsedilmektedir.
Renk olarak doğal ahşap kullanıldığı gibi vernik de kullanılarak farklı etkiler elde edilmiştir.
Başak Şenbahar / Ankara, 2011